του πάροικου
Γράφεται πως οι
διαθέσεις της Μέρκελ προς τον Τσίπρα συνοψίζονται στη φράση «Θα τον λιώσω, όταν
θα έχουν στεγνώσει οι τράπεζές του». Ασχέτως του αν ειπώθηκε ή όχι, είναι
απόλυτα σύμφωνο όχι μόνο με τις διαθέσεις των αρπακτικών αλλά και με τις πραγματικές
προθέσεις τους σε περίπτωση απείθειας της κυβέρνησης Τσίπρα στα κελεύσματα της
οικονομικής ελίτ. Αντιπαράβαλε το «make their economy scream» των Nixon-Kissinger, εντολή προς τη CIA,
ήτοι την εντολή να καταστρέψει την οικονομία της Χιλής του σοσιαλιστή ηγέτη
Αλλιέντε. Κάτι, που άλλωστε επιχειρήθηκε και επειδή δεν απέδιδε τα αναμενόμενα,
ακολούθησε το πραξικόπημα Πινοσέτ.
Πέραν του
συγκεκριμένου όμως παραδείγματος (υπάρχουν πάμπολλα τέτοια στην παγκόσμια
ιστορία) αυτός είναι γενικά ο τρόπος της οικονομικής ελίτ να αιχμαλωτίζει
ιδιώτες και κράτη και να επιβάλει την κυριαρχία της: ο έλεγχος της προσφοράς
και της κυκλοφορίας του χρήματος.
Πλημμυρίζει την αγορά με φτηνό χρήμα, εσύ
σαν χάνος δανείζεσαι και ξανοίγεσαι και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή κλείνει την στρόφιγγα
και εσύ παρακαλείς γονατιστός για ρευστότητα καθότι έκθετος. Κι αυτό γίνεται
διότι εσύ της έχεις παραχωρήσει ως λαός και ως κράτος το σκανδαλώδες δικαίωμα έκδοσης
και κυκλοφορίας του χρήματος, αντί να το έχεις εσύ υπό τον απόλυτο έλεγχό σου.
Τα
νιαουρίσματα λοιπόν για διαπραγματεύσεις (χωρίς να ακούγεται ποτέ ποιες είναι οι
κόκκινες γραμμές σου) οι εκκλήσεις στη λογική και η ευρωθεσμολαγνεία δεν συνάδουν με πραγματικά σοσιαλιστικά
ευρωπαϊκά και εθνικά οράματα και ανάλογες προθέσεις, καθότι στηρίζονται στην καλή διάθεση των
αρπακτικών που αποδέχεσαι ως εταίρους και λογικούς συνομιλητές.
Οι θριαμβολογίες
και οι λεονταρισμοί στην κοινοβουλευτική σου ομάδα μικρή σημασία έχουν όταν προς
τα έξω το βασικό σου μήνυμα είναι ο σεβασμός στους ευρωθεσμούς και η ενότητα της
ΕΕ που αποδέχεσαι ως Ευρώπη. Διπλωματία ναι, αλλά πρέπει να
διαφαίνεται και κάτι από πίσω που να μπορεί ο άλλος να το εκλάβει ως υπολογίσιμη απειλή για να είναι η διπλωματία πειστική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου