Φασισμός είναι ....

του Νίκου Μπογιόπουλου

Φασισμός είναι η υπονόμευση του συλλογικού και η θρησκεία του άφατου ατομισμού. 

Στην οικονομία, λατρεύει τον «ιδιώτη». 

Στην πολιτική, διακηρύττει το θατσερικό δόγμα «η κοινωνία δεν είναι τίποτα, το άτομο είναι το παν». 

Είναι το ανταγωνιστικό μοντέλο συμβίωσης που αναπαράγει το πρότυπο «ο άνθρωπος, λύκος για τον άνθρωπο» και σε συνθήκες κρίσης διαποτίζει τον κοινωνικό ιστό με το δηλητήριο «ο θάνατος σου, η ζωή μου».
 

Είναι η παραχάραξη της έννοιας «αλληλεγγύη» σε φαρισαϊκή «φιλανθρωπία». Η προσπάθεια γελοιοποίησης ή και αντιποίησης του «ένας για όλους και όλοι για έναν» ώστε να στρώνεται το έδαφος στη λογική «ο καθένας για την πάρτη του».

Είναι το κράτος του «κοινωνικού αυτοματισμού», που αναγορεύει το «φραγγέλιο» σε «λύση», καλλιεργεί το μικροαστικό ιδεολογικό κατακάθι και ανάγει το λιντσάρισμα σε απενοχοποιημένη «πολιτική δράση».
 

Είναι η ελεεινολόγηση του «άλλου» και του «διαφορετικού» από εκείνους που εκμεταλλεύονται τον «διαφορετικό», που τον θέλουνε δούλο τους, και που τώρα τον κλείνουνε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με αλαλαγμούς περί «επανακαταλήψης των πόλεων μας».

Ευρώ ή εθνικό νόμισμα;

του Ηλία Παπαδόπουλου, Οικονομολόγου MSc, μέλους της ομάδας οικονομολόγων και της Συντονιστικής Επιτροπής  του Κίνήματος Δεν Πληρώνω και..

της Ιωάννας Γκίκα, Οικονομολόγου MSc, μέλους της ομάδας οικονομολόγων και της Συντονιστικής Επιτροπής του Κινήματος Δεν Πληρώνω. 

Το ερώτημα ευρώ ή δραχμή προτάσσεται σκοπίμως ως ένα από τα κυρίαρχα διλήμματα που θα έπρεπε να απασχολούν τη σημερινή κοινωνία. Είναι πράγματι όμως αυτό το πραγματικό δίλημμα στο οποίο ο ελληνικός λαός οφείλει να δώσει απάντηση; Μπορεί όντως μία από τις δύο επιλογές να αποτελέσει το σωτήριο εργαλείο οικονομικής πολιτικής το οποίο θα μας βγάλει από το κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο που έχουμε περιέλθει; 

Κατ’ αρχάς, αξίζει να σημειώσουμε ότι η επιλογή νομίσματος στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη οικονομία των αγορών, αποτελεί εργαλείο νομισματικής πολιτικής το οποίο μπορεί να επηρεάσει τους δείκτες της πραγματικής οικονομίας μόνο βραχυπρόθεσμα ή το πολύ μεσοπρόθεσμα (ceteris paribus - δηλ. με τις υπόλοιπες μεταβλητές της οικονομίας σταθερές).

Ιστορική απόφαση η έξοδος από το ευρώ!

Ιστορική απόφαση η έξοδος από το ευρώ!

 

Η διέξοδος βρίσκεται εκτός δανειακής σύμβασης και μνημονίου!

του Κώστα Αλεξίου

Η παρούσα απόφαση της Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί όχι μόνο σημαντική αλλά, ίσως, και ιστορική.

Η απόφαση αυτή της ΚΕ του ΑΚΕΛ έρχεται να επιβεβαιώσει ότι το κόμμα αυτό, μάλλον, έχει αρχίσει να εγκαταλείπει την πολιτική της νεοφιλελεύθερης φιλο-ΕΕ διαχείρισης των προηγούμενων χρόνων και να ακολουθεί μια νέα ριζοσπαστική τροχιά, της οποίας ακόμα είναι άγνωστη η συνέπεια, η σταθερότητα, η έκταση και το βάθος, πράγματα που θα φανούν με την πάροδο του χρόνου.

Το ΑΚΕΛ είναι, ίσως, το πρώτο αριστερό κόμμα σε χώρα-μέλος της ευρωζώνης και το οποίο έχει κυβερνητική προοπτική, που θέτει ευθέως σε αμφισβήτηση το ευρώ και την παρουσία της χώρας του στην ευρωζώνη.

Απόλυτος έλεγχος της ζωής μας

Ηλεκτρονικές πληρωμές ακόμη και στο μετρό- O Big Brother παντού!

Ο Μεγάλος αδελφός μας παρακολουθεί από παντού! 

"Ηλεκτρονικές πληρωμές παντού"
 

Την επιλογή να μπορούν να πληρώνουν το αντίτιμο του εισιτηρίου τους σε μέσα μεταφοράς, όπως το μετρό και τα λεωφορεία ή και τα ταξί, δίχως τη χρήση μετρητών αλλά με πλαστικό χρήμα, αναμένεται να έχουν σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα και οι πολίτες στην χώρα μας, κάτι που ήδη συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
 

Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα ραγδαίας ανάπτυξης τω ανέπαφων πληρωμών σε μέσα μεταφοράς στην Ευρώπη, αναφέρεται η περίπτωση των παραδοσιακών λεωφορείων του Λονδίνου, όπου ήδη το 20% των συνολικών συναλλαγών σε αυτά γίνεται με την τεχνολογία των ανέπαφων πληρωμών, μόλις μερικούς μήνες μετά την υιοθέτηση της τεχνολογίας αυτής σε 8.500 λεωφορεία.

Χρέος των καιρών η ανατροπή

του Θοδωρή Θεοδωρόπουλου

Η συνεχής αναπροσαρμογή του καθεστώτος για τη διαχείριση της κρίσης και των πολύμορφων κοινωνικών αναστατώσεων εκδηλώνεται σε δύο επίπεδα: στην συγκέντρωση όλων των εξουσιών στα χέρια της εκτελεστικής εξουσίας και της συγκυβέρνησης, με βάση την προγραμματική τους σύγκλιση, και στη διανομή περισσότερων ελεγκτικών αρμοδιοτήτων στους τοπικούς και περιφερειακούς κρατικούς εντολοδόχους τους.

Όλες οι καθεστωτικές μορφές επέμβασης της πολιτικής εξουσίας, της συγκυβέρνησης, οι άτυπες πολιτικές συμμαχίες με ακροδεξιές, φασιστικές λογικές ή νοοτροπίες, είναι επικεντρωμένες στα γενικά και ειδικά συμφέροντα που απορρέουν από την απαρέγκλιτη εφαρμογή των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, στο πλαίσιο της κρατικής πολιτικής και της σύγχρονης κοινοβουλευτικής χούντας που ζούμε.

Κεντρική τους στρατηγική επιλογή, για να λιπανθεί καλά και να ξαναδουλέψει η καπιταλιστική-κρατική μηχανή, είναι η πλήρης εξαθλίωση και η κοινωνική-πολιτική υποταγή των εργαζομένων προς όφελος των τραπεζών, των μεγάλων επιχειρήσεων και της ολιγαρχίας του πλούτου. 

Ο αρνηθείς δεν μετανιώνει

Οι ελληνικοί πολιτικοί κύκλοι έχουν διαδώσει την άποψη ότι η Κύπρος φέρθηκε επιπόλαια λέγοντας το αρχικό «όχι» στην τρόικα, γιατί μετά ήρθαν πολύ χειρότεροι όροι. 

του Κώστα Λαπαβίτσα 

Οι "σοφοί Έλληνες πολιτικοί", βλέπετε, είπαν «ναι» από την αρχή και μας γλίτωσαν από τα χειρότερα.

Δυστυχώς για τη "θαυμάσια" αυτή θεωρία, η τελική απόφαση στην Κύπρο δεν έχει ακόμη ληφθεί. Το κοινοβούλιο θα πρέπει τις επόμενες εβδομάδες να επικυρώσει τη συμφωνία και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα το κάνει.

Το ΑΚΕΛ δεν πρόκειται φυσικά να τη δεχτεί, αλλά υπάρχουν βαθύτατοι δισταγμοί και στα κεντρώα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του ΔΗΚΟ. Ακόμη και στο ΔΗΣΥ του κ. Αναστασιάδη υπάρχει έντονος προβληματισμός, παρά τις κορόνες περί παραμονής στο ευρώ. 
Τα αστικά και μεσοαστικά στρώματα εξετάζουν σοβαρά την προοπτική απόρριψης της συμφωνίας και εξόδου από την ΟΝΕ.

Δεν πρέπει να προξενεί έκπληξη το γεγονός. Τα ηγετικά στρώματα της Κύπρου έχουν διαμορφωθεί στον αγώνα κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας στη σκληρή γειτονιά της Μέσης Ανατολής. Η είσοδος στην Ε.Ε. και η υιοθέτηση του ευρώ είναι πολύ πρόσφατες εξελίξεις, ενώ η μνήμη της ισχυρής κυπριακής λίρας είναι ζωντανή.

Οι ιδιωτικοποιήσεις θα φέρουν ελλείμματα

Χάριν του κάθε Μελισσανίδη που θα εισπράττει στο εξής τα κέρδη των πρώην ΔΕΚΟ θα απολύονται οι δημόσιοι υπάλληλοι

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Έτη φωτός απέχει από την πραγματικότητα η εικόνα σταθεροποίησης που επιχειρεί να εμφανίσει η κυβέρνηση στα δημόσια οικονομικά. Έτσι, το πλεόνασμα που εμφανίζεται στην εκτέλεση του κρατικού προϋπολογισμού κατά το πρώτο τρίμηνο, με βάση τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το Γενικό Λογιστήριο την Τρίτη ύψους 520 εκ. ευρώ (έναντι ελλείμματος ύψους 334 εκ. ευρώ πέρυσι) δεν είναι παρά αποτέλεσμα «δημιουργικής οικονομικής»! Όχι δημιουργικής λογικής ή στατιστικής μιας κι αυτές οι τεχνικές αφορούν παιχνίδια με αριθμούς και ποσοστά που ελάχιστα επηρεάζουν την πραγματικότητα. Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με καθυστερήσεις πληρωμών – πραγματικών χρημάτων δηλαδή – που επισείουν τεράστια προβλήματα στην οικονομία, από καθυστερήσεις καταβολής μισθών μέχρι χρεοκοπίες επιχειρήσεων, βαθαίνοντας την ύφεση. 

Ειδικότερα, η μαγική εικόνα που παρουσιάστηκε, ήταν αποτέλεσμα της ματαίωσης δαπανών από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ύψους 671 εκ. ευρώ, κι επίσης της παρακράτησης φόρων από το δημόσιο ύψους 467 εκ. ευρώ, οι οποίοι έπρεπε να είχαν αποδοθεί στους πολίτες. Αν λοιπόν είχαν γίνει αυτές οι δαπάνες, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν έλλειμμα ύψους 618 εκ. ευρώ, κι όχι πλεόνασμα. Κι αυτό παρά τη σφαγή που έχει επέλθει σε κάθε λογής κοινωνική δαπάνη από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι γενίτσαροι των Μνημονίων

του Μενέλαου Γκίβαλου

Μια σημαντική παρανόηση, που μας  εμποδίζει να κατανοήσουμε το βάθος και την ιστορική έκταση της  κρίσης που διέρχεται η χώρα μας -αλλά και το μεγαλύτερο τμήμα της Ευρώπης-, είναι το γεγονός  ότι ταυτίζουμε τον νεοφιλελευθερισμό με τα αυστηρά οικονομικά προγράμματα δημοσιονομικών περιορισμών και την ανεμπόδιστη δράση των μηχανισμών της αγοράς.
 

Όμως αυτή είναι μία, μερική όψη της νεοφιλελεύθερης αντίληψης. Γιατί στο σύνολο του ο νεοφιλελευθερισμός αποτελεί μια ολόκληρη κοσμοθεωρία, ένα συνεκτικό τρόπο ερμηνείας της οικονομίας, της κοινωνίας, της δημοκρατίας και των αρχών και αντιλήψεων που πρέπει να διέπουν μια κοινωνία. Δεν αποτελεί απλώς ένα «απεχθές» και «αντικοινωνικό» οικονομικό πρόγραμμα, στο οποίο αντιτίθεται ο ευρωπαϊκός Νότος...

Το νεοφιλελεύθερο Σύνταγμα έχει ως θεμελιώδη αρχή «την ελευθερία τη οικονομικής δράσης» (F.A Hayek Nozick) . Αυτήν την απόλυτη αρχή πρέπει να υπηρετεί το κοινοβουλευτικό πολίτευμα. Κατά τον F.A Hayek Nozick, «η δημοκρατία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσον, ένα "ωφελιμιστικό στρατήγημα", που συντελεί στη διασφάλιση του ύψιστου πολιτικού στόχου, της ελευθερίας της  οικονομικής δράσης».

Εκτελούν συμβόλαια

Με το σχέδιο της εσωτερικής υποτίμησης κατέρρευσαν δικαιώματα και εισοδήματα των πολιτών. 

Τώρα, με την ιδιωτικοποίηση φορέων της δημόσιας περιουσίας, επιχειρείται η δημιουργία της νέας γενιάς διαπλοκής, του νέου κατεστημένου της μνημονιακής περιόδου.

Η πώληση του ΟΠΑΠ είναι νευραλγική κίνηση στο σχέδιο της "μνημονιακής μεταπολίτευσης", που προϋποθέτει την εγκαθίδρυση "νέων αφεντικών", ικανών να επηρεάζουν, με τους όρους της τροϊκανής υψηλής εποπτείας, την πολιτική ζωή του τόπου. 

Όπως παραδοσιακά συνέβαινε στη χώρα, πρόκειται για επιχειρηματικές παρέες, που με βάση την κυβερνητική εύνοια εκτινάσσονται οικονομικά. Πόσο υποκριτική ακούγεται η ρητορική της τρόικας κατά των παλαιών βαρώνων!

Κατεπείγον πραξικόπημα: Με ένα άρθρο το πολυν/διο έκτρωμα

Εν μέσω σκληρής αντιπαράθεσης μεταξύ αντιπολίτευσης και κυβέρνησης , άρχισε το πρωί του Σαββάτου η συζήτηση του πολυνομοσχεδίου «σκούπα» στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων. 

Η πρόταση από την πλευρά της κυβέρνησης να χαρακτηριστεί το πολυνομοσχέδιο ως κατεπείγον (ώστε να ψηφιστεί μέχρι το βράδυ της Κυριακής) και να κατατεθεί για ψήφιση σε ένα μόνο άρθρο, προκάλεσε την οργή της αντιπολίτευσης.

 

Π.Λαφαζάνης: "Έχετε επιβάλλει στη χώρα μια μνημονιακή τροϊκανή δικτατορία"

Ο Π. Λαφαζάνης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε χαρακτηριστικά: «Έχουμε μια Βουλή που με ευθύνη της κυβέρνησης λειτουργεί υπό έκτακτες συνθήκες, των επειγόντων, των κατεπειγόντων και των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Έχετε επιβάλλει στη χώρα μια μνημονιακή τροϊκανή δικτατορία» και προσέθεσε πως το νομοσχέδιο – «έκτρωμα» έρχεται σε ένα άρθρο ώστε να μη δοθεί η δυνατότητα στους βουλευτές να αποφασίσουν για τις επιμέρους ρυθμίσεις με αποτέλεσμα να παραβιάζεται το Σύνταγμα.

Εκ μέρους του ΚΚΕ, Ο Νίκος Καραθανασόπουλος εξέφρασε την διαφωνία του ΚΚΕ και κατήγγειλε τη διαδικασία επισημαίνοντας ταυτοχρόνως πως «η ουσία πάει χέρι-χέρι με τη διαδικασία».

Απολύσεις και πατρωνεία στο δημόσιο τομέα

Απολύσεις και πατρωνεία στο δημόσιο τομέα -Το νέο ρουσφέτι, η μη απόλυση 

του Γιώργου Κατρούγκαλου

Η λογική των νέων, καταστροφικών μέτρων για τη δημόσια διοίκηση αποτελεί τη συνισταμένη δύο διαφορετικών θεσμικών στρατηγικών: της νεοφιλελεύθερης συνταγής για δραστικό περιορισμό του κράτους και της πελατειακής πρακτικής του παλαιοκομματισμού. Όπως έχουν δείξει με ενάργεια οι μελέτες του Κωνσταντίνου Τσουκαλά, το πελατειακό σύστημα αποτελεί  στη χώρα μας διαχρονική  σταθερά τόσο των κομμάτων όσο και της διοίκησης. 

Αυτό το δομικό χαρακτηριστικό γνώρισε ιδιαίτερη έξαρση κατά την διάρκεια της μετεμφυλιακής περιόδου. Τότε, οι πολιτικές διώξεις εναντίον των ηττημένων πήραν τη μορφή συστηματικών εκκαθαρίσεων, που κατέληξαν στην απόλυση του ενός τρίτου σχεδόν των δημοσίων υπαλλήλων. Προκειμένου να καλυφθούν οι κενές θέσεις, αλλά και να εξαγοραστεί η πολιτική νομιμοφροσύνη πλατύτερων στρωμάτων με μία «θεσούλα», εφαρμόσθηκε ένα σχέδιο εκτεταμένων προσλήψεων σε όλο το δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς το ποσοστό των εργαζομένων σε αυτόν έφτασε σχεδόν το 50% του εργατικού δυναμικού.

Αυτή η εντυπωσιακή επέκταση του κρατικού μηχανισμού δεν συνέπεσε, όπως συνέβη στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, με την επέκταση των δομών του κράτους πρόνοιας.

Να ανοίξει ο δρόμος για την αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ

του Σταύρου Μαυρουδέα

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν την ραγδαία άνοδο του πολιτικού αντι-ευρωπαϊσμού, δηλαδή της λαϊκής απέχθειας όχι μόνο προς το ευρώ αλλά και προς την Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά.

Η στάση απέναντι στο ευρώ βρίσκεται εκ των πραγμάτων στο επίκεντρο. Η ελληνική αστική τάξη και οι ευρωπαίοι πάτρωνες της έθεσαν πρώτοι το δίλημμα μέσα ή έξω από το ευρώ εκτιμώντας βάσιμα ότι αυτό θα λειτουργήσει τρομοκρατικά και θα παγώσει την πάνδημη απέχθεια στο Μνημόνιο. Αυτό πράγματι έχει λειτουργήσει μέχρι σήμερα και έτσι διατηρήθηκαν οι μνημονιακές δυνάμεις στην κυβέρνηση. 

Δύο στοιχεία στηρίζουν το δίλημμα αυτό. 

Πρώτον, ο ενδόμυχος φόβος πλατειών λαϊκών στρωμάτων εμπρός στο άγνωστο μίας ανεξέλεγκτης αλλαγής νομίσματος. Ο φόβος αυτός τροφοδοτείται από το δεύτερο και πιο κρίσιμο στοιχείο: την απουσία μίας ρεαλιστικής εναλλακτικής αριστερής πρότασης.

Nαόμι Κλάιν: “Το μεταλλείο χρυσού των Σκουριών είναι μια άμεση απειλή για την ασφάλεια, την επιβίωση και την οικονομία και γι’αυτό οι άνθρωποι αντιδρούν εξαιρετικά έντονα”

Τρομο- κράτος στην Ιερισσό

Nαόμι Κλάιν: “Το μεταλλείο χρυσού των Σκουριών είναι μια άμεση απειλή για την ασφάλεια, την επιβίωση και την οικονομία και γι’ αυτό οι άνθρωποι αντιδρούν εξαιρετικά έντονα”

Σύμφωνα με τη διάσημη συγγραφέα Ναόμι Κλάιν, η συστημική χρήση του σοκ και του φόβου από τις οικονομικές ελίτ για να υπονομεύσουν ευάλωτες κοινότητες είναι εμφανής στην “μετά τη διάσωση” Ελλάδα. Από την άνοδο του ρατσισμού στο ξεπούλημα των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου της χώρας, πολλά από αυτά που θα καθορίσουν το άμεσο μέλλον της Ελλάδας είναι προβλέψιμες συνέπειες των πολιτικών της λιτότητας.

Η Ναόμι Κλάιν είναι η συγγραφέας του μπεστ-σέλλερ “το Δόγμα του Σοκ”. Το βιβλίο επιχειρηματολογεί ότι επιχειρηματικά συμφέροντα και ισχυρά κράτη εκμεταλλεύονται συλλογικά σοκ με τη μορφή των φυσικών καταστροφών, των οικονομικών προβλημάτων ή της πολιτικής αναστάτωσης σαν... ευκαιρία για την επιθετική αναδιάρθρωση των οικονομιών των ευάλωτων χωρών.

Ανοιχτή Επιστολή από τις Γυναίκες της Χαλκιδικής

Ανοιχτή Επιστολή από τις Γυναίκες της Χαλκιδικής

Σάββατο, 27 Απριλίου 2013

 

Οι γυναίκες της Χαλκιδικής στέλνουν μήνυμα αξιοπρέπειας, αγώνα και αποφασιστικότητας. Καλούν όλες τις γυναίκες της Ελλάδας και του κόσμου να σταθούν στο πλευρό τους και να δηλώσουν τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη τους.

Από την πρώτη ήδη ημέρα συλλογής υπογραφών, πάνω από 1700 γυναίκες από την Ιερισσό, Ν.Ρόδα, Ουρανούπολη, Αμμουλιανή και Μ. Παναγία, έχουν προσυπογράψει το κείμενο. Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται σε ολόκληρη τη Χαλκιδική.

Θα υπάρχει συνεχής ενημέρωση για την πορεία συλλογής υπογραφών, ενώ μπορείτε να επικοινωνήσετε με τις αγωνιζόμενες γυναίκες της Χαλκιδικής στην ηλεκτρονική διεύθυνση sintfor@gmail.com

Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής:

Πως γίνεται η εκπαίδευση των "υπηκόων" να ζουν με το φόβο

"Αγαπητοί επιβάτες, παρακαλείστε να προσέχετε τα προσωπικά σας αντικείμενα"
 
του Μάρκου

Οι περιφράξεις και οι αποκλεισμοί δε δημιουργούνται μονάχα υψώνοντας τείχη και φράχτες. Μια φωνή από τα μεγάφωνα αρκεί για να χαρακτηρίσει έναν τόπο ως επικίνδυνο και να διαμορφώσει το καθεστώς επιτήρησης του. 
Στο μετρό, η φωνή που μας παρακαλεί να προσέχουμε τα προσωπικά μας αντικείμενα από το Μοναστηράκι μέχρι τον Ευαγγελισμό, στο Σύνταγμα, το Πανεπιστήμιο και την Ομόνοια, σκοπό έχει να εντάξουμε στην καθημερινότητά μας το φόβο και να κοιτάμε το διπλανό μας με μισό μάτι, ειδικά αν αυτός είναι λίγο πιο μελαμψός και γενικότερα δεν ταιριάζει με τα στάνταρ της κανονικότητας με την οποία θα έπρεπε να συνταξιδεύουμε.

Την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης και της επακόλουθης νόμιμης εξαθλίωσης και λεηλασίας των ζωών μας από τους κρατικούς μηχανισμούς και τους εντολείς τους, ανασύρονται από το παρελθόν αλλά και επινοούνται πολλοί και διάφοροι νέοι τρόποι εμφύσησης του φόβου και επίτευξης του αποπροσανατολισμού. 

Από τη μία η κρατική βία καταστέλλει κάθε προσπάθεια αντίστασης στην άθλια κανονικότητα που βιώνουμε και κάθε μορφή διεκδίκησης ενός διαφορετικού κόσμου. 
Από την άλλη ο ιδεολογικός πόλεμος υπέρ της νεοφιλελεύθερης τροπής των πραγμάτων, υπέρ της ανάπτυξης και της αναλωσιμότητας των ζωών μας, καλά κρατεί από τα MME.

Το παρόν μας είναι το μέλλον σας

Ντοκυμαντέρ από τις αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις στην Ελλάδα προβλήθηκαν στο Βερολίνο στο πλαίσιο του παγκόσμιου φεστιβάλ ταινιών στο διάστημα 11-17/4/2013. Προβλήθηκαν θέματα και γνώμες που συνήθως θάβονται ή υποβαθμίζονται από τα ΜΜΕ. Ένα απόσπασμα έγινε από τη «ReelNews», μια ομάδα στη Βρετανία, συνεργαζόμενη με τους δικούς μας «Διακόπτες». Πρόκειται για συλλογικότητες προοδευτικών βίντεο-ακτιβιστών με δράση στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ελλάδα, την Ισπανία, και άλλα μέρη του κόσμου, που προσφέρουν εναλλακτική πληροφόρηση καλύπτοντας κοινωνικές προοδευτικές δράσεις, διαμαρτυρίες, αντιστάσεις, κοινωνικές πρωτοβουλίες.

Παραλάβαμε ένα μικρό απόσπασμα της δουλειάς τους στην Ελλάδα και το προβάλουμε εδώ. Αφορά τις κινητοποιήσεις στο χώρο της υγείας. Στο βίντεο μιλάνε γιατροί όπως η Λέτα Ζωτάκη, ο Κώστας Καταραχιάς, η Όλγα Κοσμοπούλου και ο συνθέτης Σπύρος Ραυτόπουλος.

«Πουλάνε καλά» οι γερμανικές αποζημιώσεις

Γράφει ο πάροικος

Το θέμα είναι φυσικό να «πουλάει» με δεδομένο το μένος των συμπατριωτών μας κατά της κυβέρνησης Μέρκελ και της γερμανικής αντι-ευρωπαϊκής, αντι-λαϊκής πολιτικής.
Το δίκαιο της διεκδίκησης (διότι βέβαια οφείλει να είναι διεκδίκηση και όχι αίτημα) είναι διαφορετική υπόθεση από τους λόγους που το ζήτημα έφτασε τώρα στη Βουλή και προβάλλεται αίφνης τόσο από τα πολιτικά κόμματα όσο και από τα ΜΜΕ.
Το να ανοίξει επιτέλους επισήμως μια σοβαρή συζήτηση για τις γερμανικές οφειλές απέναντι στο λαό μας, όχι μόνο δεν είναι κακό, αλλά είναι καλό και όφειλε να έχει γίνει προ δεκαετιών.
Κακά είναι όμως κάποια άλλα πράγματα, όπως το να συνδυάζεται η όποια ανάλογη διεκδίκηση, με τις πρόσφατες δανειακές μας υποχρεώσεις και «υποχρεώσεις».
Κακή είναι η όποια συμψηφιστική λογική, διότι από τη μια μεριά η Ελλάδα μπορεί να διεκδικήσει ό,τι διεκδίκησαν και πήραν τα υπόλοιπα θύματα της ναζιστικής Γερμανίας, ενώ από την άλλη υπάρχουν σοβαρότατες ενστάσεις σε σχέση με αυτά που η Ελλάδα υποτίθεται ότι χρωστάει.
Κακό είναι το να ρίχνουν ξαφνικά οι πολιτικοί μας τις γερμανικές αποζημιώσεις σαν στάχτη στα μάτια του κόσμου, προσπαθώντας να τον συσπειρώσουν πίσω από μια κοινή εθνική προσπάθεια και να τον κάνουν να ξεχάσει ότι στον τομέα της οικονομικής πολιτικής όχι μόνο δεν έχει σηκώσει ανάστημα ούτε η κυβέρνηση ούτε η Βουλή, αλλά συνήθως είναι ενδοτικότεροι από όσο θα περίμεναν και οι ίδιοι οι Γερμανοί και οι τροϊκανοί «προστάτες μας», αν όχι βασιλικότεροι του βασιλέως!
Κακό είναι το να θέλουν να ξεχάσει ο κόσμος τις απολύσεις, την ανεργία, τη διάλυση της κοινωνικής πρόνοιας, στοιχιζόμενος πίσω από ένα καταφανέστατα ανίκανο πολιτικό προσωπικό, που ενώ δεν τολμάει να αρνηθεί μέτρα που αφορούν αποκλειστικά στο τι συμβαίνει στην ελληνική επικράτεια, αλλά παίρνει διαρκώς νέα ειδεχθέστερα, τώρα αφήνει να εννοηθεί ότι θα παλέψει σε διεθνή φόρα διεκδικώντας κάτι που δεν διεκδικούσε τον καλό καιρό, τότε που η εθνική κυριαρχία δεν είχε κατά τα λεγόμενα Έλληνα πρωθυπουργού απολεσθεί!
Κακό είναι το να χειριστούν την υπόθεση των όποιων αποζημιώσεων άνθρωποι που όχι μόνο δεν έχουν αρθρώσει μέχρι στιγμής μια σοβαρή άρνηση στους επικυρίαρχούς μας, αλλά ούτε καν ένα «μα...» δεν έχουν ψελλίσει.
Κακό είναι το να «κάψουν» για τα καλά την υπόθεση των αποζημιώσεων και των οφειλών της Γερμανίας, διαπραγματευόμενοι με την ίδια... δεινότητα και θέληση που διαπραγματεύονται τα τελευταία χρόνια με την τρόικα, κάνοντας ατελέσφορες συζητήσεις για τα μάτια του κόσμου, διατυπώνοντας διαρκώς αιτήματα που ισχυροποιούν μακροπρόθεσμα τη θέση του παραλήπτη του αιτήματος, και μη προβάλλοντας σαφέστατες και εντός χρονικών ορίων πολιτικές διεκδικήσεις, πριν την καταφυγή σε νομικές τέτοιες.
Κακό είναι επίσης να λέγεται ότι ο ελληνικός λαός θα συνταχτεί σύσσωμος με την ελληνική κυβέρνηση (έστω υπονοώντας το συγκεκριμένο ζήτημα) διότι ο ελληνικός λαός δεν μπορεί ποτέ να συνταχτεί σύσσωμος με τη συγκεκριμένη ή με μια τέτοια κυβέρνηση, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον.

Αντιεξουσιαστές ανήρτησαν πανό συμπαράστασης στο Indymedia και κατέβασαν την ελληνική σημαία στα Προπύλαια

Αντιεξουσιαστές ανήρτησαν πανό συμπαράστασης στο Indymedia και κατέβασαν την ελληνική σημαία στα Προπύλαια, σήμερα το πρωί (24/4/2013)

 

Για λίγη ώρα επικράτησε ένταση, έκλεισε η Πανεπιστημίου και έγιναν συνολικά 69 προσαγωγές. 

Ο πρύτανης Θ. Πελεγρίνης δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ότι δεν κάλεσε την αστυνομία ούτε ζήτησε την παρέμβαση ή επέμβασή της..

Άνδρες των ΜΑΤ βαδίζουν μπροστά από το γιγάντιο πανό που αναρτήθηκε την Τετάρτη στα Προπύλαια. 
Στο κτίριο δεν υπάρχει ελληνική σημαία, αλλά μία των αντιεξουσιαστών.

 

Το πανό γράφει: «raise your voice, fight against censorship» ( «Υψώστε την φωνή σας κατά της κρατικής λογοκρισίας»)...

Το πανό, κάλυπτε τα δυο τρίτα του κτηρίου.

Αναρτήθηκε στο πλαίσιον δράσεων κατά της φίμωσης των μέσων αντιπληροφόρησης όπως είναι το Indymedia και το ραδιόφωνο «98FM».

Τα drones μπορούν να σκοτώνουν ελεύθερα υπόπτους!

Κατά τον Αμερικανό γερουσιαστή Rand Paul η εγκληματικότητα και η τρομοκρατία (ανεξαρτήτως βαθμού) μπορούν και να αντιμετωπίζονται επιτόπου, ακόμα και με μη επανδρωμένα αεροπλάνα (drones), ακόμα και με θύματα Αμερικανούς πολίτες σε αμερικανικό έδαφος. Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν εξαιρεί κάποιον ο οποίος μόλις διέπραξε κάποια ληστεία! Αυτό θα πει ότι κατά την άποψή του -την οποία προφανώς συμμερίζονται πολλοί στο πεντάγωνο και στην αμερικανική διοίκηση, όπως δείχνουν οι βομβαρδισμοί σε Αφγανιστάν, Υεμένη κ.λπ.- κάποιος μπορεί να δολοφονείται στο δρόμο ακόμα και από αέρος, είτε θεωρείται ύποπτος βομβιστικής επίθεσης, είτε ληστείας δια της οποίας π.χ. απέσπασε 50 δολάρια!
Ο... αξιότιμος κύριος Paul λέει: «Αν κάποιος βγει από μια κάβα με ένα περίστροφο και 50 δολάρια μετρητά, αδιαφορώ αν τον σκοτώσει ένα drone, ή ένας αστυνομικός»!
Κατά τον γερουσιαστή προφανώς οι δίκες, οι απολογίες και η υπεράσπιση κατηγορουμένων είναι περιττές λεπτομέρειες. Το αν είσαι ένοχος ή όχι μπορεί να κρίνεται ακόμα και από αέρος και μπορεί να επαφίεται στην κρίση ενός στρατιωτικού ή αστυνομικού, ο οποίος πατώντας ένα κουμπί μπορεί να απαλλάξει την πολιτεία τόσο από έναν ύποπτο (ούτε καν κατηγορούμενο) όσο και από περιττά δικαστικά και άλλα έξοδα.
Δεν είναι θαυμαστή αυτή η αφοσίωση στον νόμο, στην τάξη και στα ανθρωπιστικά ιδεώδη ορισμένων εθνoπατέρων και πολιτικών, ανθρώπων δηλαδή στους οποίους οι λαοί εμπιστεύονται την τύχη τους;

Διαβάστε σχετικό άρθρο εδώ

Η τιμή της ζωής

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή; Έχει παντού το ίδιο βάρος, το ίδιο κόστος συντήρησης, το ίδιο κόστος αφανισμού; Το ερώτημα μου προέκυψε με την ίδια αφορμή που μπορεί να προέκυψε και σε σας. 

Η τρομοκρατική επίθεση στη Βοστόνη προκάλεσε τα ανακλαστικά των κοιμώμενων στην αγκαλιά της τρόικας ΜΜΕ. Διακόπηκε η ροή του προγράμματος, άνοιξαν παράθυρα αναμετάδοσης του CNN, στήθηκαν έκτακτες εκπομπές και οι ομιλούσες κεφαλές των τηλεπαραθύρων έπρεπε να επιστρατεύσουν την επινοητικότητά τους για να δώσουν ερμηνείες, να διατυπώσουν σενάρια, ποιος είναι αυτή τη φορά ο εχθρός, πόσο ισλάμ κρύβει, πόση Ακροδεξιά, πόσον εξτρεμισμό ή τρέλα. Τρεις νεκροί, 176 τραυματίες σε μια μέρα χαράς για τους Βοστονέζους οπωσδήποτε είναι μια τραγωδία. 

Αλλά δεν είναι και η 11η Σεπτεμβρίου.

Δεν έγινε κάτι αντίστοιχο για τους πέντε νεκρούς στις διαδηλώσεις της Βενεζουέλας, ούτε για τους δεκάδες νεκρούς του σεισμού στα σύνορα Ιράν και Πακιστάν. Κι ούτε λόγος να διακόψει κανείς το πρόγραμμα για τους 16 νεκρούς σ’ ένα ορυχείο της Γκάνα, ή για τον απροσδιόριστο αριθμό καθημερινών θυμάτων στον εμφύλιο της Συρίας. Και με την αιματηρή καθημερινότητα στο Ιράκ ποιος ασχολείται πια, μετά βίας βρίσκουν θέση στα μονόστηλα οι απολογισμοί νεκρών από επιθέσεις αυτοκτονίας, κι αν του Ιράκ οι χαμένες ζωές έχουν κάποια μικρή τύχη στην ειδησεογραφία, δεν ισχύει το ίδιο για τη Σομαλία, ποιος άλλωστε καταγράφει τον απολογισμό των εμφυλίων που σοβούν σ’ όλη την Αφρική, αυτοί οι θάνατοι είναι μόνο για τις στατιστικές του ΟΗΕ, που κατά καιρούς αφυπνίζουν τον κοιμώμενο ανθρωπισμό της Δύσης.

John Holloway: Μιλώντας για επανάσταση

Ο John Holloway (γεν. 1947) είναι δικηγόρος, κοινωνιολόγος και φιλόσοφος, του οποίου το έργο συνδέεται στενά με το κίνημα των Ζαπατίστας στο Μεξικό, το σπίτι του από το 1991. Συχνά αναφέρεται και ως «ο φιλόσοφος των Ζαπατίστας». Θεωρείται ως ο πιο μαχητικός αντι-καπιταλιστής στοχαστής του κόσμου. Σήμερα είναι καθηγητής κοινωνιολογίας στο Ινστιτούτο Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών του Αυτόνομου Πανεπιστημίου της Πουέμπλα.

"Υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση σε όλο τον κόσμο ότι ο καπιταλισμός δεν λειτουργεί και ότι οι ρωγμές που δημιουργούμε σε αυτόν μπορεί πραγματικά να είναι ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός. Αυτές οι ρωγμές μπορεί να συμβούν σε διαφορετικές διαστάσεις στο χώρο, στο χρόνο, σε διάφορα επίπεδα και οι προοπτικές τους να διαφέρουν στη δραστικότητα ή/και στους πόρους".

Για τον Holloway, όλα ξεκινούν με μια κραυγή: με έναν ηχηρό βρυχηθμό, ένα "ΟΧΙ! Ya Basta! Φτάνει πια!" Θεωρεί ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε να υποβάλλουμε τη λογική μας στη βαναυσότητα της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Πιο συγκεκριμένα, ο Holloway πιστεύει ότι "μια επανάσταση με βάση τον παραδοσιακό μαρξιστικό στόχο για λήψη κρατικής εξουσίας, είναι μια μάταιη προσπάθεια". Μας υπενθυμίζει ότι "το σύγχρονο κράτος ουσιαστικά έχει εξελιχθεί στο να συμβιώνει με το κεφάλαιο, αφήνοντας το θεσμικό DNA του, αποτυπωμένο με τις ίδιες εσωτερικές αντιφάσεις που ταλανίζουν το καπιταλιστικό σύστημα καθαυτό".

Αυτό είναι που λέμε “κοινωνική ευαισθησία” της τρικομματικής εκπαιδευτικής πολιτικής…

της Αγγελικής Χρονοπούλου

Τα σχολεία κλείνουν – “συγχωνεύονται” από τη μια άκρη στην άλλη της επικράτειας...

Εξαφανίζονται – καταργούνται θέσεις δασκάλων και νηπιαγωγών από τη μια άκρη στην άλλη της επικράτειας...

Για του λόγου το αληθές (ενδεικτικό παράδειγμα):

«Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Λέσβου προειδοποιεί

ΣΟΣ στην Λέσβο: Χάνονται 130 θέσεις δασκάλων και νηπιαγωγών - Κλείνουν σχολεία».[1]

Και η “κοινωνική” ευαισθησία της τρικομματικής “εκφράζεται” με το διορισμό ενός ακόμη υφυπουργού Παιδείας.

Μοναδικό(!) παράδειγμα:

«Δημιουργείται μία ακόμη θέση υφυπουργού Παιδείας

Μία ακόμη θέση υφυπουργού Παιδείας δημιουργείται με απόφαση που υπέγραψε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς.

 Επίσης με την ίδια απόφαση δημιουργούνται θέσεις αναπληρωτή υπουργού στα υπουργεία Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Δικαιοσύνης, Δημοσίας Τάξεως, Τουρισμού, Ναυτιλίας και Μακεδονίας Θράκης».[2]

Και δεν είναι μόνο μια “θέση εργασίας” αλλά και σε 6 ακόμη υπουργεία διορίζονται επιπλέον και αναπληρωτές υπουργοί!!!

Με δυο λόγια οι 1,5 εκατομμύρια άνεργοι μπορούν να  είναι πλέον “ήσυχοι”, 7 συμπολίτες μας εξασφάλισαν μια αξιοζήλευτη “θέση εργασίας”…

---

[1] http://www.alfavita.gr/arthra/σοσ-στην-λέσβο-χάνονται-130-θέσεις-δασκάλων-και-νηπιαγωγών-κλείνουν-σχολεία

[2] (ΡΕΠΟΡΤΑΖ: esos.gr) http://www.esos.gr/article/eidisis-defterovathmia-ekpaidefsi/dimioyrgeitai-thesi-yfypoyrgoy-paideias

Δεν μας φοβίζουν τα νέα μέτρα! Αυτοί θα έπρεπε να φοβούνται...

«Δεν μας φοβίζουν τα νέα μέτρα»: μια επικαιροποίηση στο φως των νέων εξελίξεων

 

του Ian Delta

 

Με δεδομένο ότι το αρχικό κείμενο [«Δεν μας φοβίζουν τα νέα μέτρα (αυτοί θα έπρεπε να φοβούνται...)»] γράφτηκε πριν περίπου πέντε μήνες, είναι απαραίτητη μια επικαιροποίησή του που θα εστιάσει σε τρία κυρίως σημεία: 

α) Την παρούσα κατάσταση της διεθνούς, αλλά ιδιαίτερα της ελληνικής οικονομίας μετά την καταβολή της μεγάλης δόσης του Δεκέμβρη, η οποία έκανε πολλούς να μιλάνε για σταθεροποίηση του ελληνικού καπιταλισμού, 

β) Τη σημασία των εξελίξεων στην Κύπρο τόσο για την Ελλάδα όσο και διεθνώς και γ) Τα καθήκοντα του κινήματος μέσα στο νέο πολιτικό τοπίο που διαμορφώνεται από τη συνεχή ένταση του κυβερνητικού αυταρχισμού και την απρόσκοπτη συνέχιση του προγράμματος της τρόικας.

Ι. Στο διεθνή και ιδίως στον ευρωπαϊκό χώρο, δεν είχαμε τους τελευταίους μήνες καμία εξέλιξη που να επιτρέπει την αισιοδοξία του κεφαλαίου και των πολιτικών ελίτ ότι επίκειται μια διέξοδος από την κρίση.

Οι άνεργοι στην Ε.Ε. έφτασαν τα 26 εκατομμύρια (10,9 %) εκ των οποίων τα 19 εκ. στην Ευρωζώνη (12 %). Το 2012 έκλεισε με ύφεση 0,9 % στους 17 και 0,6% στους 27, με τις 11 από τις 17 χώρες της Ευρωζώνης να είναι υφεσιακές, μία με μηδενική και 5 με ισχνή ανάπτυξη, ενώ είχαμε και μείωση της βιομηχανικής παραγωγής κατά 3,7 % με τις χώρες που βρίσκονται στο επίκεντρο της κρίσης να έχουν ποσοστά πολύ μεγαλύτερα του μέσου όρου (Ιταλία -7,6 %, Ισπανία -7,2 %, Ιρλανδία -6,6 % κλπ.). 

Να μην εγκριθούν οι απολύσεις στην ΑΓΕΤ Ηρακλής ζητάνε οι εργαζόμενοι

του kartesios 

Αίτηση στο υπουργείο Εργασίας να παράσχει την απαιτούμενη από την ισχύουσα νομοθεσία έγκριση, προκειμένου να προχωρήσει στην ομαδική απόλυση των 229 εργαζομένων στο εργοστάσιο τσιμέντων που διαθέτει στη Χαλκίδα, βάζοντας «λουκέτο» στη μονάδα, κατέθεσε η τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ Ηρακλής, θυγατρική της μεγαλύτερης τσιμεντοβιομηχανίας παγκοσμίως, γαλλικής εταιρείας Lafarge.

Η σχετική αίτηση θα εξεταστεί από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας την Τετάρτη 24 Απριλίου.
Η επιχείρηση υποστηρίζει, κατά πληροφορίες, ότι η παύση της λειτουργίας της μονάδας είναι επιβεβλημένη για οικονομικούς λόγους, λόγω της καχεξίας της εγχώριας κατασκευαστικής δραστηριότητας και αδυναμίας του ομίλου να διαθέσει την πλεονάζουσα παραγωγή στη διεθνή αγορά με οικονομικούς όρους, εξαιτίας μειωμένης ανταγωνιστικότητας και παράλληλης υποχώρησης της παγκόσμιας ζήτησης.

«Επέτειος»...

Σήμερα έχουμε... «επέτειο»!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε πριν από τρία χρόνια, στις 23 Απρίλη του 2010.

Ήταν τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου, ως πρωθυπουργός της χώρας, από το Καστελόριζο, επιλέγοντας για φόντο τις βαρκούλες που αρμενίζανε, μας ανακοίνωσε την υπαγωγή της Ελλάδας στη δίνη των μνημονίων.

Ήταν τότε που η εγχώρια πλουτοκρατία έθετε σε εφαρμογή το σχέδιό της για τη μετακύλιση των βαρών της καπιταλιστικής κρίσης, της δικής της κρίσης, πάνω στις πλάτες του ελληνικού λαού.

Όπως μας είπαν τότε οι κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους, για τα μνημονιακά μαρτύρια του ελληνικού λαού που συνεχίζονται ακατάπαυστα και που μέσα από αυτά προωθούνται όλα τα αντιδραστικά μέτρα που είχαν προσχεδιάσει εδώ και χρόνια αλλά μέχρι τώρα δεν τολμούσαν να εφαρμόσουν, έφταιγε ότι τα «σπρεντς» είχαν φτάσει τις 600 μονάδες..
.
Αλλά σήμερα, τρία χρόνια μετά - και μετά από τόση «σωτηρία» - τα «σπρεντς» είναι στις... 1.016 μονάδες!

Η διαφορά πλούτου μεταξύ Γερμανίας και Περιφέρειας

του Κώστα Λαπαβίτσα

Η διαπίστωση ότι η καθαρή περιουσία των Γερμανών είναι χαμηλότερη από εκείνη των κατοίκων του Νότου έχει να κάνει περισσότερο με τις χαμηλές αποδοχές από ό,τι με τα φανταστικά πλούτη.

Τα ευρήματα μιας πρόσφατης έρευνας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για τον πλούτο των νοικοκυριών, έχουν ερεθίσει την γερμανική κοινή γνώμη. 

Το 2010, ο μέσος καθαρός πλούτος των γερμανικών νοικοκυριών – όλα τα στοιχεία ενεργητικού μείον τα στοιχεία παθητικού – βρισκόταν στα 195.000 ευρώ. Στα κράτη –μέλη του ευρωπαϊκού Νότου τα ποσοστά ήταν εκπληκτικά υψηλά: 291.000 στην Ισπανία, 275.000 στην Ιταλία, 153.000 στην Πορτογαλία, 148.000 στην Ελλάδα, και , κρατηθείτε, 671.000 στην Κύπρο. Έτσι φαίνεται σαν οι Γερμανοί να κλήθηκαν να διασώσουν του Νότιους, που συχνά, είναι πλουσιότεροι από τους διασώστες τους.

«Το ψέμα της φτώχειας», λέει το πρωτοσέλιδο σελίδα του Der Spiegel αυτής της εβδομάδας. Έχουν οι Γερμανοί πολίτες το δικαίωμα να ενοχλούνται; Η απάντηση είναι ναι, αλλά έχουν επιλέξει το λάθος στόχο.

Η απάντηση στο γιατί ορισμένοι νότιοι εμφανίζονται πλουσιότεροι από τους Γερμανούς είναι ξεκάθαρη: Η στέγαση. 

Τα συστήματα μέσω των οποίων τα ευρωπαϊκά έθνη αντιμετωπίζουν τις ανάγκες στέγασης διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό, αντανακλώντας την ιστορία, την πολιτική και τα κοινωνικά έθιμα. Οι Γερμανοί και οι Αυστριακοί έχουν την τάση να νοικιάζουν τα σπίτια τους. Οι Ισπανοί, Ιταλοί, Έλληνες, Κύπριοι και άλλοι, εμφανίζουν μεγάλα ποσοστά ιδιοκατοίκησης. Με τον πληθωρισμό σταθερά ψηλότερο στην περιφέρεια τα τελευταία 15 χρόνια καθώς και την κερδοσκοπία στις τιμές των ακινήτων της Ισπανίας και της Κύπρου, οι αξία των ακινήτων αυξήθηκε, κάνοντας του νότιους να φαίνονται πλουσιότεροι.

Εβδομάδα αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής

Το ανοιχτό συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού δημιουργήθηκε στα τέλη του Μαρτίου, από ένα σύνολο ατόμων και συλλογικοτήτων, ξεκινώντας από τη βάση ότι το ζήτημα των μεταλλείων χρυσού και οι αγώνες ενάντια σε αυτά δεν αφορούν μόνο τους κατοίκους των άμεσα θιγόμενων περιοχών, αλλά όλους μας.

Ως σκοπός της ανοιχτής αυτής συνέλευσης προσδιορίστηκε εξαρχής ο συντονισμός δράσεων ενάντια στις μεταλλευτικές δραστηριότητες στη Χαλκιδική και στη Β. Ελλάδα γενικότερα (Έβρο, Κιλκίς), με σημαντικούς άξονες την ποικιλόμορφη ενημέρωση γύρω από το ζήτημα, τόσο στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όσο και πανελλαδικά, την ενίσχυση και διεύρυνση του αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, αλλά και την οργάνωση της αλληλεγγύης μας στην αντίσταση των τοπικών κοινωνιών που θίγονται άμεσα από τα σχεδιαζόμενα έργα εξόρυξης. 

Κατανοώντας την αλληλεγγύη ως μια διαδικασία αμφίδρομη και αποδεικνύοντας έμπρακτα πως όλα αυτά είναι και δικό μας ζήτημα, έχουμε θέσει ως κύριο μέλημά μας τη δράση εκεί όπου ζούμε και κινούμαστε, αγωνιζόμενοι ενάντια στο ίδιο το ζήτημα των μεταλλείων, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα εθνικών και υπερεθνικών εταιριών και αναδεικνύοντάς το ως θέμα στην κεντρική πολιτική θεματική.

Στο πλαίσιο των στόχων αυτών διοργανώθηκε από το Ανοιχτό Συντονιστικό ένα διήμερο στη Θεσσαλονίκη, με εκδήλωση στην πλατεία Αριστοτέλους, στις 26 Απριλίου – που περιλάμβανε ομιλίες κατοίκων από τόπους που θίγονται άμεσα από τα μεταλλεία (Χαλκιδική, Κιλκίς) και προβολή βίντεο – και πορεία στις 27 Απριλίου, που πλαισιώθηκε από πλήθος κόσμου. Ακολούθως, στις 25 Μαΐου, το Ανοιχτό Συντονιστικό συμμετείχε σε εκδήλωση με θέμα «Οι δυνατότητες και τα όρια των περιβαλλοντικών αγώνων: η περίπτωση των Μεταλλείων Χρυσού» που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ-Συνεδρίου Communismos 2.0, στην κατάληψη Φάμπρικα Υφανέτ.